ตัวเหนี่ยวนำไฟฟ้า Inductor ( L )
ตัวเหนี่ยวนำไฟฟ้าหรืออินดักเตอร์ ใช้อักษรย่อ L คือ ขดลวดเคลือบน้ำยาฉนวนนำมาพันบนแกนต่าง ๆ เช่นแกนเหล็ก (Iron Core) แกนอากาศ (Air core) แกนเฟอร์ไรท์ (Ferrite Core) แกนทอรอยด์ (Toroidal Core)
ตัวเหนี่ยวนำ (อังกฤษ: Inductor) บางครั้งถูกเรียกว่าคอยล์หรือรีแอคเตอร์(อังกฤษ: coil หรือ reactor)เป็นชิ้นส่วนในวงจรไฟฟ้าแบบพาสซีฟสองขั้วไฟฟ้า(ขา) มีคุณสมบัติในการป้องกันการเปลี่ยนแปลงของกระแสไฟฟ้าที่ไหลผ่านตัวมัน มันประกอบด้วยตัวนำ เช่นลวดทองแดงม้วนกันเป็นวงกลม เมื่อกระแสไหลผ่านตัวมัน พลังงานจะถูกเก็บไว้ชั่วคราวในรูปสนามแม่เหล็กในคอยล์นั้น เมื่อกระแสนั้นเปลี่ยนแปลง, สนามแม่เหล็กที่แปรตามเวลาจะทำให้เกิดแรงดันไฟฟ้าในตัวนำนั้น ตามกฎการเหนี่ยวนำแม่เหล็กไฟฟ้าของฟาราเดย์ ซึ่งจะต้านกับการเปลี่ยนแปลงของกระแสที่สร้างมัน
หน่วยวัดตัวเหนี่ยวนำไฟฟ้า
ตัวเหนี่ยวนำไฟฟ้ามีหน่วยวัดดังนี้
1. เฮนรี่ (Henry) ใช้อักษรย่อ H
2. มิลลิเฮนรี่ (Milli Henry) ใช้อักษรย่อ mH
3. ไมโครเฮนรี่ (Micro Henry) ใช้อักษรย่อ uH
ตัวเหนี่ยวนำไฟฟ้าแบ่งออกเป็น 2 ประเภท
1. ตัวเหนี่ยวนำแบบค่าคงที่ (Fixed Inductor)
2. ตัวเหนี่ยวนำแบบปรับค่าได้ (Variable Inductor)